Mniejszość sędziów nie uznaje argumentów większości
Na swoim koncie twiterowym p. sędzia KP opublikowała zarzut, że w sprawie kadencji prezesa TK mniejszość sędziów nie uznaje argumentów większości. Odpowiem co sądzę o argumentach większości przytaczając fragment orzeczenia Kpt 1/20, gdzie p. sędzia KP była sprawozdawcą oraz fragment mojego zdania odrębnego, stanowiącego efekt właśnie nie przyjęcia argumentów większości 🙂 Kluczowy zwrot czcionką pogrubioną.
Orzeczenie: a) Sąd Najwyższy – również w związku z orzeczeniem sądu międzynarodowego – nie ma kompetencji do dokonywania prawotwórczej wykładni przepisów prawa, prowadzącej do zmiany stanu normatywnego w sferze ustroju i organizacji wymiaru sprawiedliwości, dokonywanej w drodze uchwały, o której mowa w art. 83 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2019 r. poz. 825 oraz z 2020 r. poz. 190)
Moje zdanie odrębne: sentencję stanowi kilka okrągłych zdań i oczywistości, a brakuje w niej precyzyjnych i punktowych rozstrzygnięć; powiela ona też błędy wniosku, które dla wnioskodawcy są jedynie wstydliwe, a dla Trybunał już niedopuszczalne – powinny one być wskazane, ocenione i ewentualnie zrekonstruowane. Głównie chodzi mi o przywołany w pkt 1a sentencji art. 83 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2019 r. poz. 825, ze zm.; dalej: ustawa o Sądzie Najwyższym). Zwrot sentencji wyroku „w tym w drodze uchwały, o której mowa w art. 83 § 1 ustawy” jest nieprawdziwy. Art. 83 § 1 nie tylko nie jest podstawą prawną dla podejmowania uchwał, ale nawet nie pada w nim słowo „uchwała”. Jest on przepisem uruchamiającym procedurę dochodzenia do uchwały, a konkretnie upoważniającym I Prezesa Sądu Najwyższego do jej zainicjowania. Przeniesienie tego przepisu do sentencji jest odzwierciedleniem błędu we wniosku Marszałka Sejmu. Błąd ten powinien był zostać wyjaśniony i zrekonstruowany w postanowieniu, bo w przeciwnym razie musiałby stanowić podstawę umorzenia postępowania o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego;
Argumenty tzw. większości są na takim poziomie jak wskazana sentencja. Bez zgody na zawodową kompromitację nie można ich po prostu przyjąć. Link do całości: OTK ZU A/2020, poz. 60 (trybunal.gov.pl)